Okan Boysan ile röportaj
Fatma Yalman-Thiel ile mülakat
Almanya’evet 61 sene geçmiş kafile fail Türkler, ülkenin kalkınmasında iri görkem oynadı
Almanya’ya kafile eden evvel evlat Türklerden 84 yaşındaki Okan Boysan:
“O zamanlar fabrikada bire bir İtalyan ya da Yugoslav 100 kıvılcım çıkarıyorsa biz Türkler, ayrımsız makinede 140-150 parça çıkarmaya başladık, şaşırdı çalıştıran”
“İki günce işi tığ aynı günde yapıyorduk, biz Türkler çokça hareketli benzeri milletiz, Almanya’nın kalkınmasına çokça nazik faydamız oldu”
KÖLN – Türkiye ile Almanya ortada 30 Ilk Teşrin 1961’birlikte imzalanan İşgücü Anlaşması’nın 61. yılında Almanya’de dinç evvel evlat Türklerden 84 yaşındaki Okan Boysan, Türklerin çok etkin benzeri ulus olduğunu ve Almanya’nın kalkınmasına büyük yarar sağladığını söyledi.
Bir arkadaşıyla 1962’nin başlarında Almanya’ya terbiye kazanmak amacıyla gelen Boysan, Köln’de boydak yaşadığı ve Türk bayrağı, Atatürk posteri ile Çanakkale Şüheda Anıtı’nın maketi mevcut mütevazi evinde, AA muhabirine sınırlı dışı serüvenini anlattı.
Boysan, “1961’dahi Türkiye’den daha çokça az gönül gelmişti. İlk başta İstanbul, Ankara üzere nazik şehirlerden insanlar geliyordu. 1970’e büyüklüğünde bu böyle devam etti, inanır mısınız kravatla işe giderdik.” dedi.
Almanya’evet önceki geldiğinde cebinde 600 dolar olduğunu ancak bu paranın bire bir kamer gibi gücük bir sürede tükendiğini anlatan Boysan, “23-24 yaşlarımdaydım, deneyimsizlik da var o zamanlar. Almanya’nın genişlik bereketli zamanıydı 60’lar. Bire Bir birlikte çok lazımmış kabil kıytırık benzeri Volkswagen makine aldık, oraya git, buraya git. Dünyalık bitti. Friesenplatz semtinde tıpkı tavukçunun yanına işe girdim. Az Buçuk çalıştım ama olmadı, 6 ay sonraları Türkiye’ye vurdumduymaz döndüm.” diye niteleyerek konuştu.
“Ten valizimle Almanya’evet geri geldim”
Daha sonradan hayat şartlarından ufuk tekrar Almanya’ya dönerek az buçuk Almanca bilmenin da avantajıyla Köln’deki Ford fabrikasında çalışmaya başladığını anlatan Boysan, şöyle devam etti:
“İşlemlerin tamamlanmasının ardından, aynı ay ortamında deri valizimle Almanya’ya et kafalı geldim. O zamanlar İtalyan ve Yugoslavlar vardı. 6 maaş kavşak yassılaşmış dilim olduğu amacıyla Ford fabrikasında şefim birden bana ‘Benim yardımcım olur musun?’ diyerek sordu. Ben üstelik kabul ettim. Böylelikle bana yegâne yabanlık tıpkı oda verdiler ve birkaç periyot bilahare punta makinesinde çalışmaya başladık. Biraz lisanım olduğu amacıyla anlaşabiliyordum şeflerle, 1-2 yıl bilahare ise yükseldim ve beni henüz iyi bir yere verdiler.”
Okan Boysan, o zamanki say şartları ve konuşu durumla ilgili şunları söyledi:
“O zamanlar fabrikada aynı İtalyan evet de Yugoslav 100 kıvılcım çıkarıyorsa, tığ Türkler tıpkısı makinede 140-150 zerre çıkarmaya başladık, şaşırdı işveren. Birkaç sene bilahare başka milel azaldı, tığ çoğaldık. 10 yıl bilahare beni nitelik kontrol bölümüne aldılar, sonsuz orada çalıştım. 1993’te zahmetli olmamdan birkaç yıl ilk üstelik beni teknik adam namına büroya verdiler ve uygulayımcı adına mütekait oldum. O zamanlar hayat şimdiye bakarak elan güzeldi. Cuma günleri bize haftalık verirlerdi, zarfın ortamında 80 Alman markı verirlerdi. Himmet yapardık, 110 üste 130 ayraç büyüklüğünde çıkardı haftalığımız. Ailemiz, çocuğumuz vardı, karı kirası verirdik, mütevazi tıpkı yaşantımız vardı ve o mülk bize yetiyordu. Beş Altı sene sonradan izne gittik. O zamanlar markın değeri vardı.”
Almanya’birlikte hareketli Türkler olarak ülkenin kalkınmasında iri iş sahibi olduklarını dile getiren Boysan, “İki günlük işi biz tıpkısı günde yapıyorduk, biz Türkler çok enerjik benzeri milletiz, Almanya’nın kalkınmasına çokça balaban faydamız oldu.” ifadesini kullandı.
Boysan, 2019’de haddinden fazla sevdiği eşini kaybettiğini, o günden beri ise Köln’da serbest yaşadığını sözlerine ekledi.
Bakımevlerinde hususi hesap oluşturulmalı
Almanya’dahi senelerce nemli bakımevlerinde önceki gönüllü elan sonraları ise arzulu hizmet veren ve edindiği tecrübeleri kaleme alarak “Göç ve Demans” ismiyle iki betik yazan Fatma Dik-Thiel, burada yerleşik olan birinci soy sop büyüklerin değişik nedenlerle daha çok izansız dönemediklerini söyledi.
Yalçın-Thiel, “Bu insanlarımızın ana yurt hasretleri var ama onları arz haddinden fazla kaygılandıran madde, Alman esenlik sisteminden olması gerektiği üzere yararlanamamaları. Kendilerine bakan ve Türkçe konuşan insanların olmasını istiyorlar. Benzeri birlikte alelhusus demans hastalığında, bilahare öğrenilen dil unutuluyor ve hoppadak anne miftah kalıyor. Vatan hasreti, bayrak, ezan kadar şeyler onlar üzere haddinden fazla nadir.” dedi.
Birinci yavru yaşlılarımız için Almanya’daki bakımevlerinde onlara hususi bire bir zihniyet oluşturulması gerektiğini tamlayan Sert-Thiel, “Oluşturulan bakımevlerinde onlar üzere kültür farkı var, akide farkı var, yiyecek içme ve alışkanlıklar ayrımlı. Dini gereksinimlerini namına yayımlamak amacıyla yeterli imkanları namevcut ve yaşlılarda maneviyat haddinden fazla büyük oluyor.” değerlendirmesinde bulundu.
