Muşlu gurbetçiler tatil amacıyla geldikleri köylerinde memleket hasreti gideriyor

Muş’un Varto ilçesinde 1966’de meydana mevrut depremden sonraki süreçte işlemek için ayrımlı ülkelere giden gurbetçiler, yaz aylarında köylerine gelerek yurt hasretlerini gideriyorlar.

İlçeye bağlı Onpınar köyünde yaşayanların bire bir kısmı, 6,9 büyüklüğündeki depremden bilahare aralarında Fransa, Almanya ve İngiltere’nin da bulunduğu çeşitli ülkelere barhana etti.

Göçün ahir yıllarda de devam etmesiyle nüfusu sonsuz azalan karye, şimdilerde ağababa ocağına gelen gurbetçilerle bildirme cıvıl cıvıl dönemlerinden birini yaşıyor.

Köyde kışın 60’a büyüklüğünde sakıt sekmen sayısı, gurbetçilerin gelmesiyle 200’e kadar ulaştı. Değme yıl yaz mevsiminde şehir hasreti bağışlamak üzere köye mevrut gurbetçiler, aile işleri ve bostanda ailelerine yardım ediyor.

Onpınar Köyü Muhtarı Yüksek Akdeniz, AA muhabirine, köye yaz mevsiminde haddinden fazla sayıda gurbetçinin geldiğini söyledi.

Almanya, Fransa ve İngiltere’deki hemşehrilerinin tatillerini köyde geçirdiğini anlatan Akdeniz, şunları söyledi:

“Köyde kalanlar hayvancılıkla uğraşıyor. Literatür mevrut gurbetçiler buradakilere arkalama ediyorlar. Memlekete olan hasretlerini gideriyorlar. Onlar bizden elan keyifli. Köyü bizden henüz çok seviyorlar. 1966 Varto depreminden sonraları köyden kafile başladı. Köyün yüzde 70’i geçimini seçmek için sıkıntılı dışına barhana etti. Abece köylerinde geçirmeyi yeğleme ediyorlar. İzinlerine bakarak köyde konaklıyorlar.”

“6 bin 500 kilometre posta geliyoruz”

Fransa’nın Rennes kentinden gelen Hasan Özdeniz, tevellüt yerinin Onpınar köyü olduğunu ve 24 yaşına büyüklüğünde köyde yaşadığını belirtti.

Çalışmak üzere 32 yıl önce Fransa’ya gittiğini dile getiren Özdeniz, “Memleketimizi ve köyümüzü seviyoruz. Avrupa’da bütün haklarımız var ama gene memleketimizi özlüyoruz. Benim kabilinden birçok bitişik gurbetçi var, onlar bile geliyor. Doğamız, insanımız, suyumuz çok adamakıllı. Seçkin yıl köye geliyorum, kısaca 5 ay kalıyorum. Fransa’dan buraya kara yolu ile 4 günde geldik. Bu yolu haddinden fazla heyecanlı ve sevinçli geliyoruz amma giderken da üzülüyoruz. Kere uzadıkça uzuyor. Fransa’dan köye büyüklüğünde tahminî 6 bin 500 kilometre defa geliyoruz.” diye niteleyerek konuştu.

Üç bala annesi Armağan Özdeniz ise “Memleketi seviyoruz, mutluyuz ve huzurluyuz. Köyün havası ve suyu çokça fena hâlde. Torunlarım var. Onlar dahi seçkin sene geliyor. Füru köye geldiklerinde haddinden fazla mutlu oluyorlar. Kültürümüz elan fena hâlde ve insanlarımız sıcak kanlı. Köye sevinerek geliyoruz, gidince üzülüyoruz. Doğduğumuz, büyüdüğümüz topraklarda mutlu oluyoruz.” dedi.

“Köyümüzü, insanlarımızı ve kültürümüzü seviyoruz”

Turabi Fırat birlikte 1984’te ABD’ye giderek Washington’a yerleştiğini anlattı.

Memlekette olmanın mutluluğunu yaşadığını anlatım eden Fırat, “Köyde yaşlılarımız var, onlara bakıyoruz. Köyde doğup büyüdüğümüz amacıyla nereye gidersek gidelim bura bizim sürmek istediğimiz yeryüzü domuzuna yerlerden biri. Köyümüzü, insanlarımızı ve kültürümüzü seviyoruz.” diye konuştu.



Share: